Smartphones, laptops, elektrische voertuigen, thuisbatterijen, …. De wereld zou er anders uitzien zonder Lithium-Ion batterijen. Drie wetenschappers (Wittingham, Goodenough en Yoshino) kregen vandaag de Nobelprijs voor Chemie voor hun bijdrage aan de ontwikkeling van de Lithium-Ion batterij. “Met hun werk hebben de laureaten van de Nobelprijs Chemie dit jaar de basis gelegd voor een draadloze samenleving zonder fossiele brandstof”, zegt de Academie.
Stanley Wittingham legde de basis voor de lithium-ion batterij in de jaren 70. Tijdens de oliecrisis zocht hij naar technologieën die niet afhankelijk waren van fossiele brandstoffen. Bij zijn zoektocht ontdekte hij het grote potentieel van lithium-ionen. Voor die tijd had zijn experimentele batterij een zeer groot vermogen van net meer dan twee volt. Een geweldige vooruitgang, maar lithium is ook een zeer reactief materiaal. Hierdoor was de batterij te explosief om ook in de praktijk toegepast te worden. John Goodenough (de oudste Nobelprijswinnaar ooit) verving in de jaren 80 de kathode in de batterij door kobaltoxide en verdubbelde zo het vermogen van twee naar vier volt. Die batterij gebruikte Akira Yoshino als basis om de eerste commerciële lithium-ion batterij te ontwikkelen. Hij verving het zeer reactieve lithium door petroleumcoke, wat de batterij veel veiliger maakte.
Het eindresultaat, de lithium-ion batterij die we nu kennen, heeft nog steeds grote voordelen ten opzichte van andere batterijtechnologieën. Het is een lichte batterij die honderden keren kan opgeladen worden zonder dat ze minder goed gaat presteren. Dat maakt lithium-ion op dit moment de ideale batterij voor toepassingen zoals elektrische voertuigen en thuisbatterijen.